Prof. Ewelina Knapska, kierowniczka Pracowni Neurobiologii Emocji w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN, wyjaśnia, że strach w mózgu jest związany z korą przedczołową, hipokampem i ciałem migdałowatym. Jednak wspomnienia i reakcje nie są kodowane w pojedynczej strukturze, lecz w sieciach neuronalnych.
Ludzie często boją się węży czy pająków, a podobne lęki można łatwo uwarunkować u małp. Badania pokazują, że małpy szybciej uczą się, że pluszowy wąż jest zagrożeniem niż pluszowy kwiatek, co sugeruje ewolucyjnie utrwalone bodźce strachu.
Strachu uczymy się przez obserwację. Dzieci mogą nauczyć się lęku przed psami czy pająkami od dorosłych, a szczury uczą się od siebie nawzajem. To ewolucyjny mechanizm pozwalający unikać zagrożeń.
Prof. Knapska podkreśla, że terapie behawioralne są skuteczne w leczeniu fobii, ale wymagają kontrolowanego wystawienia na obiekt lęku. W podcaście omawiane są mechanizmy powstawania strachu w mózgu, metody badawcze oraz rola badań na myszach i szczurach.
